קלסתרון | رسم تشبيهي | Portrait Robot
שמעון אבני | شمعون أفني | Shimon Avni
אוצר: יאיר ברק | القيم: يئير براك | Curators: Yair Barak
שמעון אבני, מהאמנים הותיקים הפעילים בישראל, שריד אחרון לשושלת אופקים חדשים ותלמידם של שטרייכמן וזריצקי – מציג תערוכה קאמרית, המוצגת בחלל הקדמי של הגלריה. לאורך השנים הרבות (שבעה עשורים) בהם פועל אבני – סגנונו האמנותי עבר טביעות אצבע שונות ומשתנות. העבודות המוצגות כאן, נוצרו במהלך השנתיים האחרונות וביתר שאת, לאחר מות אשתו.
מדובר בסדרה של ציורים או ליתר דיוק עבודות דו-מימד. הם נעים בין ציור במובנו הקלאסי (צבע על משטח בד מלבני) ועד לעבודות ששייכות יותר לאזורי התבליט והתחריט. בבסיס גוף העבודה ניצב דימוי רפטטיבי של ראש. הנטיה הטבעית היתה לכתוב ״פנים״ אלא שהראשים הללו, החוזרים על עצמם בוריאציות שונות – מסרבים לקבל זהות פרסונאליית ונותרים סימנים של דמות. כעין מערך קווי מתאר כלליים המסמנים נוכחות אנושית.
זו עבודה שעניינה זיכרון ושיכחה. אבני משנן באמצעות פעולת הציור את תצורת הפנים, את מנח הראש. הוא חוזר ומייצר שוב ושוב נוכחות למה שמרגיש יותר ויותר כמו היעדר. העבודות מתמקמות באיזור חיץ מוכר מאד של אבני -בין הפיגורטיבי למופשט – מסרבות לרצות עד תום את שני הקצוות. פלטת הצבע נעה בוירטואוזיות סביב גווני עור וגוף.
אבני, יליד 1932 הוא גם אמן פעיל וחרוץ, אך לצד עבודותיו המצטברות – הוא גם ארכיון חי לכל מה שהתרחש באמנות הישראלית מאז שנות ה-70 ועד היום. זה ניכר בשיחות איתו, אך זה ניכר בעיקר בטווח עבודותיו הרחב. החל מהמופשט הלירי שינק מאופקים חדשים (אם כי גם בחברתם היה סוג של מתנגד), הרוח המושגית של קבוצת 10 פלוס ודלות החומר של רפי לביא ועד לעבודותיו מן השנים האחרונות אותן קשה למקם בתוך אסכולה או סגנון – אולי משום שאבני מאז או מעולם לא ישב באופן טבעי בתוך קבוצת שיוך.
קלסתרון הוא מעשה רישומי טכני, תועלתני – שתכליתו יצירת זהות מתוך תיאור מילולי של עד. הקלסתרון מבקש לתאר לפרטיו הדקים ביותר את החשוד: תוי פניו, סגנון שיערו, מבט עיניו, זווית גבותיו. הקלסתרונים של אבני הם ההיפוך הלוגי
המושלם להגדרה המקצועית הזו. הם פני כל אדם, הם מחוקים מפרטים, הם עדות לשיכחה.
Shimon Avni, a veteran artist still active in Israel, the last remaining member of the New Horizons dynasty, and a student of Streichman and Zaritsky – presents a small exhibition displayed in the gallery's front space. His style has undergone various changes over the many years (seven decades) of his artistic career. The works presented here were created over the past two years and, in particular, after the death of his wife.
This is a series of paintings, or, more accurately, two-dimensional works. They range from painting in the classical sense (laying paint on a rectangular canvas surface) to works that are more in the realms of relief and engraving. A repetitive image of a head is at the core of this body of work. The natural tendency was to write "faces," but these heads, which repeat themselves in many variations, refuse to accept personal identity and remain signs of a figure—a kind of general outline that marks human presence.
This work is about memory and forgetting. Avni memorizes the shape of the face and the position of the head through painting. He repeatedly creates a presence for what feels increasingly like an absence. The works are located in a familiar buffer zone of Avni's – between the figurative and the abstract – refusing to satisfy both ends fully. The color palette moves virtuously around skin and body tones.
Avni, born in 1932, is an active and diligent artist, but alongside his accumulating works, he is also a living archive of all that has occurred in Israeli art from the 1970s to the present day. This is evident in conversations with him, particularly in the wide range of his works. From the lyrical abstract inspired by New Horizons (although even in their company, he was a kind of resister), the conceptual spirit of the 10 Plus group, and Rafi Lavie's poverty of matter to his works from recent years that are difficult to place within a school or style – perhaps because Avni, then and now, has never fit naturally into group affiliation.
Portrait Robot is a technical, utilitarian act of drawing that aims to create an identity from the verbal description of a witness. The facial composite seeks to describe the suspect in the finest detail: facial features, hairstyle, the eye's gaze, and eyebrow angle. Avni's facial composites are the perfect logical opposite of this professional definition. They are the faces of every person; they are cleared of details. They are testimony of forgetting.
Yair Barak, April 2025"
شمعون أفني، من الفنانين المخضرمين العاملين في إسرائيل، الباقي الأخير من سلالة "اوفاكيم حداشيم" وتلميذ شطرايخمان وزريتسكي- يقدم معرضًا حميميًا معروض في الفضاء الأمامي للجاليريا. على مدى السنوات الكثيرة (سبعة عقود) التي أنتج فيها أفني- عرف أسلوبه الفني بصمات مختلفة ومتغيرة. أنتجت الأعمال المعروضة هنا خلال العامين الأخيرين، وخاصة بعد وفاة زوجته.
الحديث عن مجموعة من اللوحات والأدق الأعمال ثنائية الأبعاد. فهي تتحرك بين الرسم بمعناه الكلاسيكي (ألوان على مساحة قماش مربعة) وحتى الأعمال التي تنتمي أكثر لمناطق النقش والحفر. في مركز العمل تقف صورة متكررة لرأس. ربما كان الميل الطبيعي بأن نكتب "وجه" لكن هذه الرؤوس، التي تتكرر بصيغ مختلفة، تأبى الحصول على هوية شخصية وتبقى بمثابة علامات لشخصية- مجموعة من الخطوط والملامح العامة التي ترمز إلى حضور إنساني.
يتعاطى هذا العمل مع الذاكرة والنسيان. يردد آفني بواسطة فعل الرسم شكل الوجه، ووضعية الرأس. يعيد ويخلق، مرة تلو الأخرى، حضورًا لما يبدو أكثر فأكثر كغياب. تتموضع الأعمال في منطقة تماس معروفة جدًا لدى آفني- بين التصويري والمجرد، وتأبى أن ترضي أي من الطرفين بالكامل. تتحرك لوحة الألوان ببراعة بين ألوان الجلد والجسد.
أفني، من مواليد ١٩٣٢، هو أيضا فنان نشيط ومجتهد، وإلى جانب أعماله التي تجمعت على مدى السنوات- فإنه بمثابة أرشيف حي لكل ما مر على الفن الإسرائيلي منذ سنوات ال-٧٠ وإلى اليوم. وهو الأمر واضح من خلال المحادثات معه ولكن أيضاً، وبالأساس، من تشكيلة أعماله الواسعة. ابتداءا بالمجرد الغنائي الذي رضع من "اوفاكيم حداشيم" (ولو انه حتى برفتهم كان معارضًا بمعنى ما)، مرورًا بالروح المفاهيمية لمجموعة "١٠ زائد" وشح المادة لدى رافي لافي، وحتى أعماله من السنوات الأخيرة التي يصعب وضعها في مدرسة أو أسلوب محدد- ربما لأن أفني لم ينتمي يومًا بشكل طبيعي لمجموعة بحد ذاتها.
رسم تشبيهي هو عمل تسجيلي تقني، نفعي- غايته خلق هوية من وصف كلامي لشاهد. يحاول الرسم التشبيهي وصف المتهم بأدق تفاصيله: ملامح وجهه، أسلوب شعره، نظرة عينيه، زوايا حاجبيه. رسوم أفني التشبيهية هي العكس المنطقي المثالي لهذا التعريف المهني. هي وجه كل شخص، ممحوة من التفاصيل، هي شهادة على النسيان.
يئير براك، نيسان ٢٠٢٥